|
|
|
|
| Gud signe Norges land Gud signe Norges land, kvar heim, kvar dal og strand, /: kvar lund og li. :/ Han lat det aldri døy, han verje bygd og øy, han verje mann og møy /: til ævleg tid! :/ Me fekk det høgt og fritt, me fekk det vent og vidt /: med hav og fjell. :/ Det står så trygt og godt, det står så reint og blått, rett som eit gudeslott /: med solskinstjeld. :/ Stort arbeid ned er lagt til landsens fred og makt /: frå tid til tid. :/ Det kosta tusen år i kav frå vår til vår, i strid så tung og sår /: før me vart fri. :/ I kjærleik varm og mild me legg vår vilje til, /: då veks det fram. :/ Då får det bløma blidt, då får det spørjast vidt, og alltid standa fritt /: for naud og skam. :/ Her stig det stort og blått, vårt fagre heimlands slott /: med tind og tårn. :/ Og som det ervdest ned alt fagrar led for led, det byggjast skal i fred /: åt våre born. :/ T: Arne Garborg (1878) M: Oskar Borg (1905) S: Norsk Salmebok 738 |
|